Tekst z cyklu “Mądrych liderów najpierw trzeba wychować – mózg rozwija miękkie zdolności przez twarde doświadczenia.”
Każda decyzja to trochę takie zgadywanie. Chodzi o to, żeby zamiast mieć tylko nadzieję, że dobrze wybraliśmy, mieć pewność, że to był wybór najlepszy z możliwych. Jak to zrobić?
Zrozumienie co i dlaczego jest ważne.
Wyobraź sobie, że robisz komuś bliskiemu prezent. Chcesz, żeby mu się spodobał, prawda? Dlatego myślisz o tym, co on lubi. Tak samo jest, gdy musimy podjąć decyzję podczas rozwiązywania problemu. Najpierw wyobrażamy sobie, czyj problem rozwiązujemy, co jest dla tej osoby ważne i dlaczego. Gdy patrzymy na świat oczami innych ludzi i rozwiązujemy problemy z taką perspektywą. Łatwiej jest podejmować decyzje.Tak, jak Kyre. Spojrzał na problem do rozwiązania oczami Królowej Piszpunty i dlatego łatwo podjął pierwszą decyzję.
Ustalenie co jest do zrobienia − sposób na to, co jest najważniejsze.
Często nie da się zrobić wszystkiego na raz, bo brakuje czasu. Dlatego ważne jest, żeby ustalić, co zrobić najpierw, a co może poczekać. Jak zdecydować, co zrobić najpierw? Które problemy będą łatwiejsze do rozwiązania dopiero po rozwiązaniu innych? Zadać sobie następujące pytania.
- Co jest najpilniejszym problemem do rozwiązania?
- Co jest najważniejsze dla osoby, która będzie korzystać z tego, co robimy, i dlaczego?
- Ile czasu zajmie realizacja konkretnego zadania?
- Czego nowego się dowiemy, kiedy to zadanie wykonamy?
Dzięki tym pytaniom łatwiej jest wyeliminować rzeczy, które nie są potrzebne albo takie, które muszą poczekać, i zrobić to, co naprawdę się liczy, co jest ważne i co ma sens albo co jest możliwe w danej chwili..
Technika pomocnicza przy priorytetach – technika „czerwonej drużyny”.
Różne opinie i pomysły to nie konflikt, ale szansa na rozwój. Wystarczy zrozumieć, że „Nie musimy wszyscy myśleć tak samo, żeby stworzyć coś wartościowego”. Technika „czerwonej drużyny” uczy, że niezgoda jest naturalną częścią kreatywnego procesu. Jak to działa? Podzielcie się na role. Jedna grupa proponuje pomysł, a druga wciela się w „czerwoną drużynę” i próbuje znaleźć potencjalne słabości. Dzięki temu łatwiej nam będzie zdecydować o tym, co jest możliwe, a co jest niemożliwe, co konieczne do zrobienia, a co w zasadzie niepotrzebne. Dokładnie tak, jak robił to zespół Kyre, starając się zdecydować, na którą planetę udać się najpierw.
Plan B.
Dobry Kapitan zawsze myśli strategiczne. Co to znaczy? To jak planowanie wielkiej wyprawy. Wyobraź sobie, że idziesz na wycieczkę i planujesz przejście przez most. Ale co, jeśli most będzie zamknięty? Plan B to pomysł na inną drogę. W pracy nad projektami działa to tak samo! Nie ma możliwości, że wszystko będzie szło zgodnie z planem. Zawsze coś może pójść nie tak, więc warto pomyśleć zawczasu o zapasowym rozwiązaniu, żeby nie utknąć. Dzięki temu można szybciej rozwiązać problem i osiągnąć cel. Posiadaniu planu B wyróżnia najlepszych kapitanów i liderów. Niby proste, a jednak rzadko praktykowane w Polsce, w której uprawiamy technikę „jakoś to będzie”. A szkoda.
Powyższe techniki są elementem stworzonej przez nas bajki. Czytając naszą opowieść, dziecko wchodzi w świat bohaterów – nie tylko po to, by śledzić ich przygody, ale by zrozumieć ich wybory. W bezpieczny sposób doświadcza sytuacji i uczy się, jak reagować w trudnych momentach. Trenuje swoje „społeczne neurony” – czyli gotowość do działania, bez stresu i z większą pewnością siebie. I co najważniejsze – gdy przyjdzie dorosłe życie – będzie już wiedziało, co zrobić. I będzie miało na to odwagę.